Ready for cosy winter evenings!

Wraz z nadejściem najmniej sprzyjających dobremu samopoczuciu zimowych dni, kiedy wstaję rano i nie wiem czy to jeszcze noc, czy może jednak już dzień (polska szara noc polarna), przechodzę w stan hibernacji. Miejscem, w którym chcąc nie chcąc spędzam najwięcej czasu, staje się dom, bo komu też chciałoby się ciągle biegać po mroźnym mieście, a już zwłaszcza wieczorami. Najlepszym remedium na zimowe smutki i długie wieczory, jest przytulnie urządzone mieszkanie, w którym z przyjemnością można zaszyć się i trochę zrekompensować estetyką dekoracji ten brak estetyki za oknem.

Jeśli mój styl jest dość ostry i wyrazisty, tak upodobania do wystroju wnętrz mam typowo dziewczęce, ta moja mała wewnętrzna księżniczka chyba właśnie tylko w tym miejscu daje upust wodze fantazji i przemyca pastelowe kolory, a zwłaszcza róż. Ostatnio zadbałam wreszcie o wygodny kącik do pracy, bo do tej pory tułałam się z laptopem po całym domu ćwicząc wszelkie możliwe pozycje laptopowej kamasutry. Nareszcie cywilizowane i komfortowe warunki pracy!

Zimowego wieczoru nie wyobrażam sobie bez muzyki, dobrej książki (akurat czytam "Przebudzenie" Kinga), kawy (ok, mleka kawowego) i przekąsek. Zawsze jak jestem czymś zajęta, czy to kolejny rozdział książki, czy to przygotowywanie posta, odpisywanie na maile, typowa praca, itd., nagle następuje przebudzenie wielkiego głoda, który ma smaka albo na serowe nachosy, albo na mleczną czekoladę - tak przy okazji, no nikt mi nie powie, że produkty bez czekolady to słodycze! Rzadko jem na słodko z nudów, zazwyczaj właśnie mam atak podczas jakichś czynności, albo kiedy oglądam późnym wieczorem seriale (tylko thrillery, jeśli macie do polecenia coś w stylu Raya Donovana, True Detective, The Fall, Fargo, dajcie znać). Staram się pilnować diety, ale z pewnymi przyzwyczajeniami nie wygram, bo też po co się katować. Chyba nie mogłabym odmówić sobie w tak dołującym okresie jedzenia pyszności, które skutecznie poprawiają mi humor. Niedawno dostałam pudło z paluszkami oblanymi mleczną belgijską czekoladą, trochę mi te smaki nie pasowały do siebie, bo gdzie tam słone ze słodkim, chyba tylko w ciąży, ale z ciekawości otworzyłam jedną paczkę. Skończyło się na tym, że zanim zrobiłam zdjęcia, paczek już prawie nie było i dwie ostatnie traktowałam jak istne relikwie. Mam naprawdę wąskie grono produktów, które lubię (głównie smaki z dzieciństwa), ale Łakocie znikały w podejrzanym tempie - no, niestety sama wszystkie zjadłam, nie zgonię na nikogo. O czekoladzie, paluszkach, manifeście dowiecie się więcej na stronie Kochamy Łakocie.

W ramach przywitania się z zimą wyposażyłam się też w super wdzianko, które ma właściwości nasenne. Nie polecam takich puchatych ubrań jeśli macie coś do roboty, bo skończy się na wtuleniu, pomrukach i drzemce. Uprzedzam. że skarpety działają podobnie, a combo to już nokaut.

fot. Juliusz Salach

Wpis powstał we współpracy z marką Beskidzkie Kochamy Łakocie